Αυτή η εντυπωσιακή σκηνή αποτυπώνει τα επιβλητικά ασβεστολιθικά βουνά που λούζονται στο ζεστό, χρυσαφένιο φως του αργά το απόγευμα. Οι κορυφές, με καθαρές άκρες και λεπτές υφές, κυριαρχούν στη σύνθεση, οι επιβλητικές τους μορφές αντιπαραβάλλονται με έναν πλούσιο, βαθύ μπλε ουρανό γεμάτο απαλές, κινούμενες σύννεφους. Η επιμελής πινελιά του καλλιτέχνη αναδεικνύει την τραχύτητα των πετρωδών επιφανειών, ενώ το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς αποκαλύπτει την τεράστια κλίμακα και το βάθος του τοπίου. Στο προσκήνιο, μια σκιερή δασική περιοχή μεταβαίνει απαλά σε ένα ηλιόλουστο μονοπάτι όπου μικρές ανθρώπινες φιγούρες προσδίδουν αίσθηση κλίμακας και προσκαλούν τον θεατή να περιπλανηθεί σε αυτήν την ήρεμη άγρια φύση.

Η σύνθεση ισορροπεί επιδέξια τη συντριπτική μεγαλοπρέπεια της φύσης με τα οικεία της στοιχεία, προκαλώντας ένα βαθύ αίσθημα δέους και σιωπηλής περισυλλογής. Η παλέτα είναι πλούσια αλλά φυσιοκρατική: γήινες καφέ και πράσινες αποχρώσεις αναμειγνύονται με τα ψυχρά μπλε και γκρι των βουνών, φωτισμένα από μια ζεστή λάμψη που υποδηλώνει τη φευγαλέα μαγεία του δειλινού. Η συναισθηματική επίδραση είναι έντονη, καθώς η σκηνή προκαλεί τόσο τη μεγαλείο της φύσης όσο και τη γαλήνια ομορφιά της. Ριζωμένο στην παράδοση της ρομαντικής τοπιογραφίας του 19ου αιώνα, το έργο αυτό τιμά το μεγαλείο της φύσης προσκαλώντας τον θεατή σε μια στιγμή ειρηνικής περισυλλογής.