Αυτή η γοητευτική σκηνή αποτυπώνει ζωντανά έναν ζωντανό χορό στις όχθες ενός ποταμού. Κάτω από έναν απαλό ουρανό με ζεστά σύννεφα, τέσσερις χορευτές, ζευγάρια ανδρών και γυναικών, κρατιούνται από τα χέρια σε έναν ρυθμικό και χαριτωμένο χορό που μοιάζει τόσο αυθόρμητος όσο και τελετουργικός. Τα κομψά τους ενδύματα, με τους άνδρες να φορούν παντελόνια μέχρι το γόνατο και τις γυναίκες περίτεχνα διακοσμημένα φορέματα, αντιπαραβάλλονται με το ήρεμο φυσικό τοπίο, δημιουργώντας μια αρμονική ένωση ανθρώπινης γιορτής και φυσικής γαλήνης. Οι θεατές κάθονται παρακολουθώντας, κάποιοι χειροκροτούν ή συνομιλούν σιωπηλά, προσθέτοντας κοινωνική ζεστασιά και συλλογική χαρά στην ατμόσφαιρα.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί το φως με επιδεξιότητα, διαχέοντας ζεστασιά στο τοπίο, φωτίζοντας πρόσωπα και υφάσματα με απαλές πινελιές που φέρνουν στο νου τη γλυκύτητα του αργά απογεύματος. Η σύνθεση ισορροπεί τα δυναμικά γκριμάτσες των χορευτών με το ήρεμο φόντο από δέντρα και νερό, προσκαλώντας τον θεατή να βυθιστεί σε αυτή τη στιγμή συλλογικής χαράς και πολιτισμικής έκφρασης. Το έργο αντανακλά το ενδιαφέρον του τέλους του 18ου αιώνα για τα λαϊκά έθιμα και το γραφικό τοπίο — έναν ρομαντικό ύμνο στην παράδοση, την κοινότητα και την ομορφιά της φύσης.