Το έργο τέχνης παρουσιάζει τη μεγαλοπρέπεια της φύσης με μια εντυπωσιακή αναπαράσταση μιας επιβλητικής ορεινής μορφής, που περιβάλλεται από καταρράκτες και υφές βράχων που προκαλούν μια αίσθηση άγριας ομορφιάς. Ο καλλιτέχνης συλλαμβάνει την ουσία του φυσικού κόσμου, δείχνοντας τη δραματική αλληλεπίδραση χρωμάτων που κυμαίνονται από γήινες αποχρώσεις μέχρι πιο ήπιες και αιθερικές. Η ουσία αυτής της σκηνής φαίνεται να μιλά για την ηρεμία, ενώ ταυτόχρονα προκαλεί ένα συναίσθημα θαυμασμού, λες και ο θεατής στέκεται στην άκρη ενός ισχυρού αλλά ήρεμου φυσικού κόσμου. Η ορεινή μορφή κυριαρχεί στη σύνθεση, προσελκύοντας τα βλέμματα των θεατών προς τα πάνω, ενώ τα απαλές κύματα παίζουν στη βάση, αντανακλώντας το παιχνίδι του ηλιακού φωτός στην επιφάνεια.

Επιπλέον, η χρήση απαλών, ανάμεικτων πινελιών προσδίδει ατμοσφαιρική ποιότητα στη σκηνή, σαν να έχει καταγραφεί μια στιγμή σε μια ήρεμη πρωινή ώρα ή σε έναν συναισθηματικό δειλινό στιγμή. Η παλέτα του καλλιτέχνη ηχεί με αποχρώσεις μπεζ, σκούρου μπλε και υπονοούμενα πράσινου, που συνδυάζει τους αρχαίους λίθους με τη ροή του νερού. Ιδιαίτερα οι πιο ανοιχτές αποχρώσεις στο παρασκήνιο τονίζουν το βάθος, προσκαλώντας τον θεατή να σκεφτεί τον απέραντο ορίζοντα που πλαισιώνεται από τους επιβλητικούς βράχους. Η ισορροπία μεταξύ φωτός και σκιάς δημιουργεί ρυθμό, υποδεικνύοντας την αέναη κίνηση του νερού ενάντια στην ακλόνητη σταθερότητα του βράχου. Είναι μια ζωγραφική υπενθύμιση για την μεγαλοπρέπεια της φύσης, προκαλώντας αναλογισμούς σχετικά με την μόνιμη ύπαρξη σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει.