Αυτό το γαλήνιο τοπίο προσκαλεί τον θεατή σε μια ήσυχη σκηνή δίπλα στον ποταμό, όπου ψηλά δέντρα λικνίζονται απαλά στην όχθη. Τα απαλά, σχεδόν θολά πινελιές δημιουργούν μια αίσθηση μελαγχολίας, σαν να ψιθυρίζει ένα απαλό αεράκι ανάμεσα στα φύλλα. Δύο μικρές φιγούρες στέκονται κοντά στα δέντρα, προσθέτοντας μια ανθρώπινη πινελιά στην απέραντη γαλήνη της φύσης. Η μακρινή σιλουέτα μιας πόλης, ζωγραφισμένη σε αχνές αποχρώσεις, διαγράφεται στον ωχρό ουρανό, δημιουργώντας μια ατμοσφαιρική βάθος που είναι ταυτόχρονα οικεία και εκτεταμένη.

Το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς δίνει ζωή στο έργο, με μια υποτονική παλέτα κυριαρχούμενη από πράσινα, καφέ και μπλε χρώματα που εναρμονίζονται αρμονικά. Η σύνθεση ισορροπεί τα πυκνά φύλλα στα αριστερά με τη διάφανη, ομιχλώδη ποτάμια άποψη στα δεξιά, καθοδηγώντας το βλέμμα με ρυθμό φυσικό. Το έργο αυτό αγγίζει συναισθηματικά μέσα από τη διακριτική μελαγχολία και την ήσυχη σκέψη, αποτυπώνοντας κομψά μια στιγμιαία στιγμή όπου η ησυχία της φύσης συναντά την ανθρώπινη παρουσία.