Ten spokojny pejzaż zaprasza widza do cichej sceny nadbrzeżnej, gdzie wysokie drzewa delikatnie kołyszą się wzdłuż brzegu. Miękkie, niemal rozmyte pociągnięcia pędzla wywołują uczucie nostalgii, jakby delikatna bryza szeptała wśród liści. Dwie małe postacie stoją przy drzewach, dodając ludzki akcent do rozległego spokoju natury. W oddali zarys miasta, namalowany w stonowanych tonach, wyłania się na tle bladego nieba, tworząc atmosferyczną głębię zarówno intymną, jak i rozległą.

Gra światła i cienia tchnie życie w dzieło, z paletą barw dominowaną przez zielenie, brązy i błękity, które harmonijnie współgrają ze sobą. Kompozycja równoważy gęste zarośla po lewej stronie z otwartą, mglistą sceną rzeczną po prawej, prowadząc wzrok z naturalnym rytmem. Dzieło to wywołuje emocjonalne wrażenia dzięki subtelnej melancholii i spokojnej refleksji, elegancko uchwycając ulotny moment, w którym spokój natury spotyka się z obecnością człowieka.