Αυτό το συναισθηματικό αγροτικό τοπίο προσκαλεί τον θεατή σε ένα ήρεμο ορεινό χωριό, ήσυχα τοποθετημένο ανάμεσα σε δύο επιβλητικούς λόφους. Οι απαλοί και αέρινοι πινελιές ενώνονται αριστοτεχνικά με τους γήινους και απαλούς τόνους των σπιτιών και των κυματιστών λόφων με τα δροσερά μπλε και λευκά μέρη του μερικώς συννεφιασμένου ουρανού. Η σύνθεση καθοδηγεί το βλέμμα από τα γοητευτικά σπίτια που συγκεντρώνονται στην κοιλάδα, με τις ζεστές κόκκινες και ώχρες στέγες που δίνουν ζωντάνια στο πράσινο, προς τον μακρινό λόφο που στέφεται από ένα μικρό φρούριο ή κάστρο. Διάσπαρτες φιγούρες — μικρές αλλά ζωηρές — προσθέτουν έναν ρυθμό ζωής, δημιουργώντας αίσθηση κοινότητας και καθημερινής ρουτίνας σε αυτό το απομονωμένο φυσικό καταφύγιο.

Η παλέτα είναι πλούσια αλλά συγκρατημένη· αντανακλά το φυσικό περιβάλλον και την τάση της εποχής να αποτυπώνει το φως και την ατμόσφαιρα με ρεαλισμό. Η ιμπρεσιονιστική πινελιά του καλλιτέχνη — ορατή στις αυθόρμητες κινήσεις και τη μαλακή ανάμειξη των σκιών — μεταδίδει ζεστασιά και απαλότητα στη σκηνή. Το έργο συλλαμβάνει όχι μόνο έναν φυσικό χώρο αλλά και ένα αίσθημα ηρεμίας και αρμονίας μεταξύ φύσης και ανθρώπινης κατοίκησης, χαρακτηριστικό των αγροτικών απεικονίσεων του τέλους του 19ου αιώνα. Υπάρχει μια αισθητή γαλήνη και μια υπόνοια νοσταλγίας, σαν ο χρόνος να έχει επιβραδυνθεί για να τιμήσει την απλότητα και τη σταθερότητα της ζωής στο ορεινό χωριό.