Σε αυτό το εντυπωσιακό έργο, η ουσία της Εκκλησίας του Βερνόν αποκαλύπτεται κάτω από έναν ήπιο ήλιο. Ένας ονειρικός ατμός περιβάλλει τη γη, όπου η εμβληματική εκκλησία, με τα χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά της στοιχεία, υψώνεται μεγαλόπρεπα στο φόντο της ήρεμης μπλε λίμνης. Η χαρακτηριστική τεχνική του Μονέ δημιουργεί λαμπερούς κυματισμούς στην επιφάνεια του ποταμού, αντανακλώντας το απαλό φως και προσθέτοντας μια μαγευτική ποιότητα στη σκηνή. Τα χρώματα είναι εντυπωσιακά αλλά αρμονικά. Οι λευκοί και οι μπλε τόνοι κυριαρχούν στη σύνθεση, διακεκομμένοι με ραβδώσεις από γήινες πράσινες και καφέ αποχρώσεις που ενώνουν τον ουρανό και τη γη. Το συνολικό αίσθημα είναι ήσυχο και προκαλεί νοσταλγία για πιο απλές εποχές και τη ομορφιά της φύσης.

Οι τεχνικές του Μονέ λάμπουν σε αυτό το κομμάτι. Αποτυπώνει φευγαλέες στιγμές, αντανακλώντας το φως καθώς χορεύει πάνω στον καμβά. Η σύνθεση, με την ισορροπία μεταξύ στεριάς και νερού, προσκαλεί τους θεατές να εξερευνήσουν και να παραμείνουν στη σκηνή. Ο καθένας μπορεί σχεδόν να ακούσει το απαλό χτύπημα του νερού κατά της όχθης και να νιώσει μια ελαφριά αύρα στον αέρα. Αυτό το έργο ενσωματώνει την ουσία του ιμπρεσιονισμού, εστιάζοντας όχι μόνο στην πραγματικότητα αλλά και στα συναισθήματα και την αντίληψη. Ιhistoricamente, αντικατοπτρίζει μια εποχή όπου οι καλλιτέχνες είχαν μια αυξανόμενη έλξη προς τις αποχρώσεις του φωτός και του χρώματος, υποδεικνύοντας μια κρίσιμη στιγμή στην ιστορία της τέχνης. Το έργο του Μονέ παραμένει μαρτυρία για τη δύναμη της φύσης και την συναισθηματική ποιότητα του φωτός.