Ω, πώς παίζει το φως πάνω στην πέτρα! Η τεχνική της χάραξης εδώ είναι εξαιρετική. Είναι σαν μια συμφωνία λεπτών γραμμών που δημιουργούν το μεγαλείο της Notre Dame. Τα τόξα της γέφυρας καμπυλώνουν χαριτωμένα, αντικατοπτρίζοντας τους πύργους του καθεδρικού ναού. Ο ποταμός αντανακλά τη σκηνή, προσθέτοντας βάθος, και τα σχήματα από κάτω, απλές υποδείξεις, δίνουν μια αίσθηση κλίμακας και τη διαχρονική ποιότητα του τόπου.

Δεν είναι απλώς μια απεικόνιση ενός κτιρίου. είναι μια αναπόληση ενός συναισθήματος. η απαλή μελαγχολία ενός παρισινού βραδιού. Σχεδόν ακούω τους μακρινούς ήχους της πόλης, τον απαλό ψίθυρο των συζητήσεων, το πιτσίλισμα του νερού. Ο καλλιτέχνης έχει αποτυπώσει την ουσία μιας πόλης γεμάτης ιστορία, ενός τόπου που ψιθυρίζει ιστορίες του παρελθόντος, ενώ στέκεται περήφανα στο παρόν.