Το έργο τέχνης αποτυπώνει ένα μελαγχολικό θαλάσσιο τοπίο, με κυρίαρχη μια μεγαλοπρεπή γεωλογική δομή που υψώνεται επιβλητικά στον ουρανό. Η επιφάνεια του πίνακα έχει υφή από πινελιές που επικαλύπτουν την φυσική ατμόσφαιρα της βραχώδους ακτής. Μαλακά γκρίζα και απαλά μπλε χρώματα καλύπτουν τον καμβά, αντανακλώντας μια ήρεμη αλλά καταθλιπτική ατμόσφαιρα. Το φως μοιάζει να παίζει απαλά στην επιφάνεια του νερού, επιτρέποντας μια ματιά σε λιμνίδια και υφές βράχων από κάτω. Σχεδόν μπορεί κανείς να ακούσει την απαλή κρούση των κυμάτων στην ακτή, να ακούσει τις μακρινές κραυγές των γλάρων και να αισθανθεί τη φρέσκια μυρωδιά της θαλάσσιας αύρας.

Σε αυτό το έργο, ο Μονέ χρησιμοποιεί με μαεστρία μια παλέτα ψυχρών χρωμάτων που συγχωνεύονται τέλεια με τους ουδέτερους τόνους των βραχώδών σχηματισμών. Ο τρόπος που χειρίζεται το πινέλο συνδυάζει τα στοιχεία με απλότητα, προσκαλώντας το θεατή να βυθιστεί σε αυτή τη ήσυχη αλλά μυστική παραλιακή σκηνή. Είναι αδύνατο να μη θαυμάσεις το συναισθηματικό βάθος που μεταδίδεται μέσω των λεπτών διαφορών στο φως και τη σκιά∙ είναι και ηρεμιστικό και ενθαρρυντικό. Αυτή η εικόνα δεν αποτυπώνει απλώς μια στιγμή στη φύση, αλλά ενσωματώνει επίσης το πνεύμα και την αισθητική του κινήματος του ιμπρεσσιονισμού, αποτελώντας μια σημαντική συμβολή στον κόσμο της τέχνης.