Αυτό το μαγευτικό νεκρό τοπίο παρουσιάζει μια πλούσια σύνθεση λουλουδιών σε έναν τερακότα βάζο που εδράζεται σε μαρμάρινο ράφι. Κυρίαρχα στην σύνθεση είναι ζωηρές κόκκινες παπαρούνες με λεπτά φουντωτά πέταλα, με τα κυρτά τους στελέχη να πλέκουν έναν ζωντανό χορό πάνω στην γήινη, σκαλιστή επιφάνεια του βάζου. Περιβάλλονται από τριαντάφυλλα σε απαλούς λευκούς και ροζ τόνους, γαρίφαλα με κυματιστά άκρα και άλλα άνθη, τα πέταλα των οποίων ανοίγουν απαλά σαν να τα χαϊδεύει ένα ήπιο αεράκι. Μια πεταλούδα και μια μικρή φωλιά πουλιών με αυγά προσθέτουν στρώματα ζωής και μια διακριτική αφήγηση για την εύθραυστη ομορφιά της φύσης. Η παλέτα αποτελείται από μαγευτικούς συνδυασμούς βαθιών πρασίνων φύλλων, έντονων κόκκινων, απαλών παστέλ και της ζεστής, ρουστίκ πορτοκαλί από το ίδιο το βάζο, όλα σε αντίθεση με ένα υποτονικό σκοτεινό φόντο που ενισχύει το δράμα και την υφή.

Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι εξαιρετικά λεπτομερής και ακριβής, με σχεδόν απτική υφή στα φύλλα και τα πέταλα που προσκαλούν τον θεατή να αγγίξει οπτικά την απαλότητα και την ευθραυστότητα κάθε άνθους. Η σύνθεση ρέει οργανικά, αλλά κάθε στοιχείο φαίνεται προσεκτικά τοποθετημένο για να δημιουργήσει ισορροπία μεταξύ κίνησης και σταθερότητας· τα κυρτά στελέχη των παπαρουνών αντιπαραβάλλονται με τη σταθερή ακινησία του μαρμάρινου ραφιού από κάτω. Συναισθηματικά, ο πίνακας αντηχεί μια ήσυχη ευλάβεια για τις πρόσκαιρες στιγμές της φύσης — τα ευαίσθητα πέταλα αιχμαλωτίζουν το φως σα να λάμπουν σύντομα πριν πέσουν απαλά. Ιστορικά, το στυλ αυτό ανήκει στην Ολλανδική Χρυσή Εποχή των νεκρών φύσεων, γνωστή για τον σχολαστικό ρεαλισμό και τα συμβολικά στρώματα της. Η ένταξη της φωλιάς πουλιών και της πεταλούδας υποδηλώνει θέματα ζωής, αναγέννησης και θνητότητας, προσδίδοντας στο έργο μια στοχαστική βάθος πέρα από την άμεση λουλουδένια ομορφιά του.