Ta urzekająca martwa natura przedstawia bujne ułożenie kwiatów w terakotowym wazonie spoczywającym na marmurowym parapecie. Kompozycję dominują intensywnie czerwone maki o delikatnie postrzępionych płatkach, których giętkie łodygi tworzą żywą taneczną linię ponad ziemistą, rzeźbioną powierzchnią wazonu. Wokół tych ognistych kwiatów znajdują się róże w miękkich bielach i różach, goździk z falbankami oraz inne kwiaty, których płatki rozpościerają się łagodnie, jakby poruszone cichym powiewem wiatru. Motyl i małe ptasie gniazdo ze skorupkami jaj dodają warstw życia oraz subtelną narrację o kruchości piękna natury. Paleta barw to hipnotyzująca mieszanka głębokich zieleni liści, intensywnej czerwieni, delikatnych pastelowych tonów oraz ciepłego, rustykalnego pomarańczu samego wazonu, wszystko kontrastujące z matowym, ciemnym tłem, które podkreśla dramat i fakturę.

Technika artysty jest wybitnie szczegółowa i precyzyjna, z niemal dotykowym wykończeniem liści i płatków, które zaprasza widza do wizualnego dotknięcia miękkości i delikatności każdego kwiatu. Kompozycja płynie organicznie, lecz każdy element wydaje się świadomie umieszczony, by stworzyć równowagę między ruchem a stabilnością; faliste łodygi maków kontrastują ze stabilnością marmurowego parapetu poniżej. Emocjonalnie obraz rezonuje z cichym szacunkiem dla ulotnych chwil natury – delikatne płatki chwytają światło, jakby na chwilę błyszczały, zanim łagodnie opadną. Historycznie styl ten należy do holenderskiej Złotej Ery martwych natur, znanej ze szczegółowego realizmu i warstw symboliki. Umieszczenie ptasiego gniazda i motyla wskazuje na tematy życia, odrodzenia i śmiertelności, nadając dziełu kontemplacyjną głębię wykraczającą poza bezpośrednie piękno kwiatów.