Αυτό το έργο τέχνης αποτυπώνει την μαγευτική ομορφιά της τραχιάς ακτής της φύσης, αποκαλύπτοντας δραματικές ορεινές σχηματισμούς που υψώνονται από την φουρτουνιασμένη θάλασσα. Οι βράχοι καλυμμένοι με έκρηξη παντού καφετιά, πράσινα και μπλε, φαίνονται να χορεύουν με τα κύματα, καθώς οι θάλασσες περιστρέφονται γύρω τους με μια άγρια, ατίθαση ενέργεια. Η βουτιά του Μονέ είναι χαλαρή αλλά αποφασιστική, δημιουργώντας μια οπτική υφή που παραπέμπει ήχους των κυμάτων που σπάσουν και το φρέσκο άρωμα του αλατιού στον αέρα· είναι σαν να μπορείς να μπεις στην εικόνα και να νιώσεις το ψεκασμό πάνω στο δέρμα σου.

Η σύνθεση καθοδηγεί το μάτι προς τα πάνω κατά μήκος των επιβλητικών ύψων των βράχων, αντιπαραβάλλοντας τη σταθερότητά τους με τη ροή του ωκεανού από κάτω. Οί νησίδες αφρού που ζωγραφίζονται με γρήγορες λευκές πινελιές μιμούνται τη φευγαλέα φύση της θάλασσας, ενώ η παλέτα των χρωμάτων—πλούσια σε τυρκουάζ και σκούρο πράσινο—παρακινεί και ηρεμία και ενέργεια. Σαφώς, έτσι η σύνθεση εμφανίζεται κατά την εποχή του ιμπρεσιονισμού, η εργασία αυτή αντηχεί με τον ενθουσιασμό του καλλιτέχνη για το φως και την ατμόσφαιρα, προσωποποιώντας μια στιγμή που η γη συναντά το νερό σε μια ζωντανή ανταλλαγή. Υπάρχει μια έντονη συναισθηματική επίδραση εδώ που αντικατοπτρίζει και την δύναμη της φύσης και την βαθιά εκτίμηση του καλλιτέχνη.