Σε αυτό το γοητευτικό τοπίο, ο θεατής μεταφέρεται αμέσως στις ήσυχες ακτές του κόλπου Άκαμπα. Η σύνθεση πλαισιώνεται από τα κλεψυδρόμορφα βουνά που υψώνονται στο παρασκήνιο, με τις τραχιές υφές τους να αντιτίθενται στην απαλότητα των καμπυλών της ακτής. Οι χρυσές άμμοι φαίνονται σχεδόν φωτεινές κάτω από τη ζεστή ηλιακή ακτινοβολία, προσκαλώντας το βλέμμα να περιπλανηθεί κατά μήκος της παραλίας, όπου οι φιγούρες προχωρούν μέσα στο τοπίο. Τα γαϊδούρια, ισχυροί σύντροφοι, μεταφέρουν φορτία που υποδηλώνουν τη σκληρή ζωή της περιοχής, ενώ οι ρέουσες ρόμπες των ταξιδιωτών υποδεικνύουν μια στιγμή παύσης σε μια πιο μεγάλη διαδρομή.

Η παλέτα χρωμάτων είναι ένα μαγευτικό μίγμα γήινων τόνων — πλούσιες ώχρες και απαλές μπλε αποχρώσεις κυριαρχούν στη σκηνή. Τα ήρεμα τιρκουάζ νερά αντανακλούν τα απαλά μπλε του ουρανού, προσφέροντας μια αίσθηση ειρήνης και αρμονίας. Το απαλό φως ρίχνει σκιές που χορεύουν στην άμμο, τονίζοντας την υφή και τη ζεστασιά του περιβάλλοντος. Αυτή η ακτή είναι περισσότερο από απλό υπόβαθρο; είναι ένας ζωντανός συμμετοχών στη μυθοπλασία, που προκαλεί συναισθήματα νοσταλγίας και θαυμασμού. Το ιστορικό πλαίσιο αυτής της εικόνας λέει πολλά. Αντικατοπτρίζει μια εποχή κατά την οποία η Ανατολή συχνά ρομαντίζονταν, και ο καλλιτέχνης καταφέρνει να πιάσει αυτή την ουσία, προσκαλώντας τις εικόνες του θεατή να αναλογιστούν τους δικούς τους φανταστικούς κόσμους και εμπειρίες σε τέτοιες μακρινές χώρες.