Ο πίνακας αποτυπώνει μια ήρεμη αγροτική σκηνή όπου δύο βόδια στέκονται υπομονετικά σε έναν χωματόδρομο, το λευκό τους τρίχωμα σκιασμένο από το απαλό φως της αυγής ή του δειλινού. Δεξιά, ένα μεγάλο ξύλινο κάρο φορτωμένο με πρόσφατα θερισμένο σανό φροντίζεται προσεκτικά από δύο εργάτες, τα σχήματά τους συγχωνεύονται με τους φυσικούς τόνους της υπαίθρου. Η σύνθεση ισορροπεί την ακαμψία των βόδιων και του κάρου με τον ανοιχτό, εκτεταμένο ουρανό που απλώνεται ήρεμα πάνω από τον ορίζοντα σε απαλά μπλε και γκρίζα χρώματα. Η πινελιά είναι χαλαρή αλλά σκόπιμη, με λεπτές πινελιές που αποτυπώνουν την υφή της τρίχας των ζώων και το τραχύ ξύλο του κάρου, όλα αποτυπωμένα σε γήινους τόνους πρασίνου, καφέ και απαλά ώχρας.

Το έργο εκφράζει μια ήρεμη στιγμή της αγροτικής ζωής, προκαλώντας το αίσθημα της αξιοπρέπειας και του ήρεμου ρυθμού της γεωργικής εργασίας. Η υποτονική παλέτα χρωμάτων και το απαλό φως δημιουργούν μια ειρηνική ατμόσφαιρα, καλώντας τον θεατή να φανταστεί τους απαλούς ήχους της φύσης—το θρόισμα του σανό, την ήρεμη αναπνοή των βόδιων και τις μακρινές φωνές της υπαίθρου. Ζωγραφισμένο το 1862, το έργο αυτό αντικατοπτρίζει μια περίοδο κατά την οποία οι καλλιτέχνες άρχισαν να στρέφουν το βλέμμα τους σε καθημερινές αγροτικές σκηνές, αποτυπώνοντας την αυθεντικότητα και την απλότητα της ζωής εκτός των αστικών κέντρων. Η τεχνική του καλλιτέχνη, που συνδυάζει τις ιμπρεσιονιστικές πινελιές με ρεαλιστικές λεπτομέρειες, προσθέτει συγκινησιακό βάθος, επιτρέποντας στον θεατή να αισθανθεί τόσο το βάρος του κάρου όσο και την απεραντοσύνη του περιβάλλοντος τοπίου.