In dit betoverende landschap wordt de kijker onmiddellijk getransporteerd naar de rustige kusten van de Golf van Aqaba. De compositie is ingekaderd door de majestueuze bergen die zich op de achtergrond verheffen, wiens ruwe texturen scherp contrasteren met de zachte krommingen van de kust. Het goudkleurige zand lijkt bijna te stralen onder het warme zonlicht, en nodigt de blik uit om langs het strand te dwalen waar figuren zich door het landschap bewegen. Ezel, stevige metgezellen, dragen lasten die het arbeidersleven in de regio suggereren, terwijl de vloeiende gewaden van de reizigers een moment van pauze in een langere reis aanduiden.

Het kleurenpalet is een betoverende mix van aardetinten - rijke okers en zachte blauwen domineren de scène. Het rustige turquoise water weerspiegelt het zachte blauw van de lucht, wat een gevoel van vrede en harmonie oproept. Het zachte licht werpt dansende schaduwen op het zand, waardoor de textuur en warmte van de omgeving benadrukt worden. Deze baai is meer dan slechts een achtergrond; het is een levendige deelnemer aan de narratie, die gevoelens van nostalgie en verwondering oproept. De historische context van dit schilderij spreekt boekdelen; het weerspiegelt een tijdperk waarin het Oosten vaak geromantiseerd werd, en de kunstenaar vangt deze essentie meesterlijk, waardoor hij de kijkers uitnodigt om na te denken over hun eigen verbeeldingen en ervaringen van zulke verre landen.