Αυτή η ήρεμη φθινοπωρινή σκηνή αποτυπώνει μια ήσυχη αγροτική στιγμή όπου ένα ζευγάρι άλογα, στολισμένα με πράσινα χαλινάρια, στέκονται υπομονετικά σε ένα ρηχό, αντανακλαστικό λακκούβα κατά μήκος ενός λασπωμένου χωματόδρομου. Μια μοναχική φιγούρα φαίνεται να καθαρίζει ή να διαχειρίζεται κλαδιά κοντά, προσθέτοντας μια λεπτή αφήγηση της καθημερινής αγροτικής εργασίας. Η σύνθεση κυριαρχείται από ψηλά δέντρα που χάνουν τα φύλλα τους, με απαλά φθινοπωρινά χρώματα που κυμαίνονται από καμένο ώχρα έως απαλό καφέ και υποτονικό πράσινο, που συγχωνεύονται απαλά σε έναν ομιχλώδη, συννεφιασμένο ουρανό. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ευαίσθητες πινελιές και μια υποτονική παλέτα χρωμάτων για να προκαλέσει μια ήρεμη αλλά μελαγχολική ατμόσφαιρα, καθώς το σβήσιμο του φωτός της ημέρας παίζει στο τοπίο.

Η ισορροπημένη σύνθεση οδηγεί το βλέμμα κατά μήκος του μονοπατιού προς τον ορίζοντα, όπου το τοπίο εκτείνεται σε απαλούς, ασαφείς αγρούς, διακοσμημένους με μακρινά δέντρα και λίγα πουλιά σε πτήση, ενισχύοντας το αίσθημα ηρεμίας και απεραντοσύνης. Η λεπτομερής απόδοση του τριχώματος των αλόγων και της υφής των φθινοπωρινών φύλλων αποκαλύπτει την παρατηρητικότητα του καλλιτέχνη και την αφοσίωσή του στην ρεαλιστική αναπαράσταση. Το έργο αυτό αντικατοπτρίζει την εκτίμηση του 19ου αιώνα για την ποιμενική ζωή, ξυπνώντας νοσταλγία για πιο απλούς καιρούς και την αρμονική σχέση μεταξύ ανθρώπων, ζώων και φύσης.