Η σκηνή που έχει αποτυπωθεί εδώ καθοδηγεί τον θεατή μέσω μιας σειράς σκαλοπατιών γεμάτων ήλιο, πλαισιωμένων από πλούσιες ομάδες ηλιοτροπίσκων και πολύχρωμης βλάστησης. Η σκάλα ανεβαίνει προς έναν φωτεινό μπλε ουρανό, υποδηλώνοντας μια αίσθηση ανύψωσης και χαράς. Η ζωντανή χρήση των πινελιών του Monet αναδεικνύει την ιμπρεσιονιστική ποιότητα; κάθε σημάδι φαίνεται να δονείται κάτω από τον ζεστό ήλιο, δείχνοντας την τεχνική του. Οι ηλιοτρόπιοι ανθίζουν τολμηρά από τις δύο πλευρές, οι ζωντανές κίτρινες και πράσινες αποχρώσεις τους φαίνεται σχεδόν να ζωντανεύουν, δημιουργώντας έναν χορό χρωμάτων στο πλαίσιο του υφήνη καστανής ξύλινης σκάλας.

Ατενίζοντας προς τα πάνω, η σύνθεση κατευθύνει το βλέμμα προς τον ορίζοντα, όπου μπορεί κανείς να δει τις σκεπές, παρέχοντας μια καθησυχαστική δομή στη μέση της άγριας φύσης. Αυτή η ζωγραφιά προκαλεί συναισθήματα νοσταλγίας και άνεσης, θυμίζοντας ήρεμα απόγευμα που περνούν σε ήρεμους κήπους. Σε ιστορικό πλαίσιο, αντικατοπτρίζει την περίοδο που ο Monet εξερευνά τις εξωτερικές εντυπώσεις, αγκαλιάζοντας το φυσικό φως και την ομορφιά που βρίσκεται σε συνηθισμένα περιβάλλοντα; τέτοιες έργα συνέβαλαν στην πλούσια παράδοση της τοπιογραφίας. Η αφοσίωση του Monet στην αποτύπωση εφήμερων στιγμών ενισχύει τη σημασία του έργου, προσκαλώντας τους θεατές να απολαύσουν τη γοητεία του απλού αλλά βαθιού.