Αυτή η εκφραστική σκηνή απεικονίζει μια μοναχική φιγούρα να οδηγεί ένα κάρο με βόδια σε μια απέραντη ανοιχτή πεδιάδα κάτω από τον δύοντα ήλιο. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια απαλή ιμπρεσιονιστική τεχνική, με χαλαρές πινελιές που συγχωνεύουν τη γη και τον ουρανό σε μια αρμονική ενότητα. Η ζεστή λάμψη του ήλιου λούζει το τοπίο με απαλούς χρυσαφένιους τόνους, ενώ τα ψυχρά μπλε και οι απαλοί πράσινοι αποχρώσεις ισορροπούν τη σύνθεση, προκαλώντας αίσθηση ηρεμίας και σιωπηλής αντοχής. Η φιγούρα και το κάρο αποδίδονται με αρκετή λεπτομέρεια για να υποδηλώσουν κίνηση και σκοπό, αλλά παραμένουν σχεδόν σιλουέτα στο φωτεινό φόντο, τονίζοντας την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην ανθρώπινη εργασία και τους ρυθμούς της φύσης.

Η σύνθεση καθοδηγεί το βλέμμα του θεατή από τη φιγούρα στο προσκήνιο προς τον λαμπερό ήλιο, δημιουργώντας μια φυσική ροή που αντανακλά το τέλος της ημέρας και το κλείσιμο μιας κοπιαστικής στιγμής. Το έργο αυτό αγγίζει συναισθηματικά με την απλότητά του και το καθολικό θέμα της αγροτικής εργασίας που συνδέεται με την ομορφιά της φύσης. Προκαλεί την φαντασία να ακούσει τους ήχους της γης κάτω από τα πόδια, τις μακρινές φωνές της φύσης και τον σταθερό ρυθμό του κάρου καθώς η μέρα σβήνει. Ιστορικά, αντικατοπτρίζει μια διαχρονική ποιμενική σκηνή, αποτυπώνοντας την αντοχή και τη σύνδεση του ανθρώπου με το περιβάλλον με μια λεπτή αλλά εκφραστική πινελιά.