Αυτός ο πίνακας αποτυπώνει την εφήμερη ομορφιά του φθινοπώρου μέσω μιας λεπτής αλληλεπίδρασης χρώματος και φωτός, παρουσιάζοντας ψηλές λεύκες που στέκονται επιβλητικά μπροστά σε έναν απαλό, φωτεινό ουρανό. Τα δέντρα αποδίδονται με γρήγορες, σχεδόν στροβιλιζόμενες πινελιές που αποτυπώνουν τόσο την υφή του φλοιού όσο και το απαλό θρόισμα των φύλλων που ψιθυρίζουν στον άνεμο. Κάτω, ένας ιμπρεσιονιστικός συνδυασμός πλούσιων πράσινων και ζωντανών πορτοκαλί αποχρώσεων ενσωματώνεται σε μια αντανακλαστική επιφάνεια νερού, δίνοντας ζωντάνια και λάμψη στη σκηνή. Η χρωματική παλέτα είναι ζεστή αλλά απαλή, κυριαρχούν τα χρυσαφένια κίτρινα, τα φωτεινά κόκκινα και τα βαθιά πράσινα που ζωντανεύουν τον απαλό φωτισμό της μεταβατικής εποχής.

Η σύνθεση αγκαλιάζει με δεξιοτεχνία την κάθετη διάσταση και την αντανάκλαση, με τις λεπτές λεύκες να υψώνονται προς τον ουρανό ενώ οι αντανάκλασεις τους κυματίζουν απαλά από κάτω. Η τεχνική είναι τυπικά ιμπρεσιονιστική, εστιάζοντας στη σύλληψη της αισθητηριακής στιγμής και όχι στη λεπτομερή απόδοση, με χαλαρές, στρωματοποιημένες πινελιές που υπονοούν παρά καθορίζουν τις μορφές. Το έργο προκαλεί ήρεμο συναισθηματικό αντίκτυπο, ξυπνώντας τη στοχαστική ατμόσφαιρα ενός φθινοπωρινού απογεύματος όπου οι λεπτές αλλαγές της φύσης γίνονται αισθητές ως σύντομες αλλά βαθιές. Ζωγραφισμένο στην ώριμη περίοδο του καλλιτέχνη, αντικατοπτρίζει τη διαρκή του γοητεία με το φυσικό φως και την αδιάκοπη αναζήτησή του να απεικονίσει τις μεταβαλλόμενες επιδράσεις του στο τοπίο.