Αυτή η ευαίσθητη ζωγραφιά αιχμαλωτίζει με μαεστρία τρεις διαφορετικές γωνίες του κεφαλιού μιας γυναίκας, καθεμία αποδοσμένη με ρέουσες γραμμές και λεπτή αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς. Η παλέτα θερμών τόνων—κυρίως καφέ και κόκκινων—προσδίδει στη μελέτη μια απαλή ζεστασιά που αντιπαραβάλλεται όμορφα με τη σχεδόν αρχιτεκτονική δομή των προσώπων. Κάθε πορτρέτο, παρά την ομοιότητα στο θέμα, μεταφέρει διαφορετική διάθεση: στοχαστική, περίεργη και ήρεμη, προσκαλώντας τον θεατή να εξερευνήσει τις λεπτές αλλαγές στην έκφραση και τη στάση. Η σίγουρη αλλά ρέουσα τεχνική διασταυρούμενων γραμμών προσδίδει βάθος και υφή, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση όγκου και κίνησης στα ατημέλητα μαλλιά και τα λεπτά σκιασμένα χαρακτηριστικά του προσώπου.

Η σύνθεση ρέει ομαλά από το ένα κεφάλι στο άλλο, ενορχηστρωμένη ως μια αρμονική τριάδα που ισορροπεί την κομψότητα με την αυθορμητισμό. Το ουδέτερο φόντο επιτρέπει στο βλέμμα να εστιάσει στα πρόσωπα, το καθένα γεμάτο συναίσθημα και ζωή. Το έργο μοιάζει να παγώνει μια ήσυχη στιγμή εν αναμονή σκέψης, παγιδευμένη στο χρόνο από έναν καλλιτέχνη που τιμούσε την κλασική ακρίβεια ενώ υιοθέτησε μια πιο ιμπρεσιονιστική προσέγγιση. Ιστορικά, τέτοια έργα αντανακλούν μια εποχή μαγεμένη από τη μελέτη της ανθρώπινης έκφρασης και μορφής, προκαλώντας την καλλιτεχνική περιέργεια που τροφοδότησε το πορτρέτο στις αρχές του 20ού αιώνα.