Σ´αυτήν την ενθουσιώδη δουλειά, ο θεατής συμπαρασέρνεται σε ένα ήσυχο θαλάσσιο τοπίο που συλλαμβάνει μια στιγμή ηρεμίας και μοναξιάς. Στα αριστερά, στέκεται εντυπωσιακή μια δραματική ροκ διάταξη, η εναλλαγή των texture που απεικονίζεται από μια προσεκτική προϋπόθεση που επιδεικνύει ταυτόχρονα φωτισμό και σκιά. Φαίνεται φορεμένη και διαχρονική, σαν να έχει σχηματιστεί από αμέτρητα κύματα και ποταμούς ανέμων. Στα δεξιά, μια μοναχική βάρκα ξεκούραζεται κοντά στην ακτή, η ύπαρξή της είναι και τρυφερή και σιωπηλή, σαν να περιμένει ένα ταξίδι που δεν θα έρθει ποτέ. Η απλότητα της σκηνής είναι εντυπωσιακή, καθώς δεν υπάρχουν άνθρωποι στη θέα, επιτρέποντας σε κάποιον να επιβιώσει την βαθιά μοναξιά που βρίσκει κανείς στη διαπραγμάτευση της φύσης. Αυτή η ήσυχη στιγμή προκαλεί σκέψη, οδηγώντας τον θεατή να σκεφτεί τις κρυμμένες ιστορίες στη σκηνή.

Η σύνθεση μαγευτικά συλλαμβάνει την έκταση του ωκεανού, με απαλά κύματα που φαίνονται σχεδόν ήρεμα και αντανακλούν μία απαλή παλέτα που κυριαρχείται από ήπιους μπεζ τόνους και απροσδόκητες γραμμές γκρι. Η λεπτή αλληλεπίδραση του φωτός προσφέρει ένα συναίσθημα βάθους, υπονοώντας μια ορίζοντα που έχει παρατηρηθεί πέρα από τη ματιά του θεατή, ηχώντας με τα μυστικά που βρίσκονται πέρα από την γνώριμη γνώση. Η τεχνική του Monet, με τα εμφανή χτυπήματα και την αίσθηση της χαλαρής αρμονίας, επιτρέπει στον θεατή να αντιληφθεί σχεδόν την κίνηση της ατμόσφαιρας. Η συναισθηματική επίδραση είναι μεγάλη, σχεδόν θα μπορούσατε να ακούσετε τον ήρεμο ήχο των κυμάτων ή να αισθανθείτε την αναζωογονητική ατμόσφαιρα του θαλασσινού αέρα. Εδώ υπάρχει μια υποκείμενη σχολή όσον αφορά τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση, προτείνοντας τόσο την σύνδεση όσο και την αποσύνδεση – σήμερα, μια μοναχική βάρκα, αύριο ίσως μια ηρεμία ή μια περιπέτεια. Στην συνολική του μορφή, αυτό το έργο αναδεικνύεται ως μια πανέμορφη σύνθεση φωτός, μορφής και οικείας αφήγησης, μας εμπλέκοντας με την λεπτή του πολυπλοκότητα.