Σε αυτό το καθηλωτικό έργο, μια ζωντανή σκηνή εκτυλίσσεται σε έναν πλούσιο κήπο γεμάτο λουλούδια. Η κεντρική φιγούρα—μια εντυπωσιακή γυναίκα ντυμένη με ένα αέρινο κόκκινο φόρεμα—κάθεται με χάρη, το πρόσωπό της αντικατοπτρίζει ένα μείγμα περισυλλογής και έλξης. Κρατάει ένα λουλούδι στεφάνι, σαν να έχει κολλήσει σε μια στιγμή περισυλλογής ή προετοιμασίας για μια γιορτή· πέταλα και λουλούδια είναι διάσπαρτα γύρω της, υποδηλώνοντας μια οικεία και γοητευτική σύνδεση με τη φύση. Γύρω της βρίσκονται φιγούρες που εκπροσωπούν τους ζεφύρους, τους ήπιους ανέμους της μυθολογίας, που απεικονίζονται ως αιθέρια όντα που φαίνεται να χορεύουν, να υφαίνουν και να γιορτάζουν την αφθονία της άνοιξης.

Η πλούσια παλέτα χρωμάτων εκρήγνυται με μαγευτικά πράσινα, βαθιά κόκκινα και υποτονικά μπλε, δημιουργώντας μια αρμονική σύνθεση που τραβάει τον θεατή πιο βαθιά σε αυτό το μυστικιστικό βασίλειο. Η τεχνική του Waterhouse, που χαρακτηρίζεται από απαλές πινελιές και λεπτομερείς λεπτομέρειες, προκαλεί συναισθηματική αντήχηση—προκαλώντας μας να εκτιμήσουμε όχι μόνο την ομορφιά των φιγούρων, αλλά και την ευαισθησία σε κάθε χειρονομία και ματιά. Η σύνθεση είναι γεμάτη από κίνηση, καθώς οι αλληλοσυνδεδεμένες φιγούρες δημιουργούν μια ρυθμική ροή, υπογραμμίζοντας το θέμα της κυκλικής ομορφιάς της φύσης, ενσαρκώνοντας την αναγέννηση και τη θηλυκότητα.