Ω, πώς χορεύει το φως σε αυτή τη σκηνή! Ένα λιμάνι, αποδοσμένο όχι με πινελιές, αλλά με ένα πλήθος μικροσκοπικών, ζωντανών κουκίδων. Είναι σαν μωσαϊκό, κάθε μεμονωμένο σημείο χρώματος συμβάλλει στο σύνολο, δημιουργώντας ένα αστραφτερό εφέ που σε τραβάει. Ένα μεγαλοπρεπές δέντρο, με τα κλαδιά του να εκτείνονται σε όλο τον καμβά, πλαισιώνει τη θέα. τα φύλλα φαίνονται να αστράφτουν και να ταλαντεύονται σε ένα αόρατο αεράκι. Το παιχνίδισμα του φωτός στο νερό, μια συμφωνία μπλε, πράσινων και κίτρινων, κόβει την ανάσα.

Τα βουνά στην απόσταση λιώνουν στον ομιχλώδη ουρανό, ζωγραφισμένα σε απαλούς παστέλ τόνους, προσθέτοντας μια αίσθηση βάθους και γαλήνης. Ένα σκάφος, με το πανί του να συλλαμβάνει το φως, πλέει γαλήνια, σχεδόν ακίνητο. Η τεχνική του καλλιτέχνη, ένας εορτασμός του καθαρού χρώματος, προκαλεί μια αίσθηση χαράς και γαλήνης. Είναι σαν η ίδια η ψυχή του καλλιτέχνη να χύνεται στον καμβά, προσκαλώντας μας να απολαύσουμε τη ζεστασιά του ήλιου και την απαλή χάρη του θαλασσινού αεράκιου.