Σε αυτήν την μαγευτική ζωγραφιά, μια ήρεμη σκηνή ξετυλίγεται σε μια γέφυρα, όπου τρία κορίτσια στέκονται κοντά το ένα στο άλλο, κοιτάζοντας τα λαμπερά νερά από κάτω. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ευρείες πινελιές, επιτρέποντας στα χρώματα να αναμειγνύονται και να συγχωνεύονται ομαλά, δημιουργώντας μια αίσθηση κίνησης μέσα στο ήρεμο ταμπλό. Τα κορίτσια, ντυμένα με ρέοντα φορέματα—μία σε έντονο κόκκινο, μία άλλη σε καθαρό λευκό και η τελευταία σε απαλό πράσινο—εκπέμπουν μια αίσθηση νεότητας και φιλίας. Η συλλογική προσοχή τους στο νερό υπονοεί μια κοινή στιγμή συλλογισμού ή περιέργειας, προσκαλώντας τον θεατή να σκεφτεί τι τους τραβά την προσοχή.

Καθώς ο ήλιος δύει στο βάθος, αγκαλιάζοντας τον ουρανό με ηρεμίες μπλε και ζεστές χρυσές αποχρώσεις, η ατμόσφαιρα φέρει ένα συναισθηματικό βάρος που προκαλεί. Αυτή η αλληλεπίδραση χρωμάτων, από τους σκούρους πράσινους τόνους του δέντρου μέχρι τις απαλές αποχρώσεις των σπιτιών στον βάθος, μιλά για μια ισορροπία ανάμεσα στη φύση και την ανθρώπινη παρουσία; φαίνεται να ψιθυρίζει ιστορίες παιδικής αθωότητας. Αυτό το έργο είναι αντανάκλαση της μοναδικής ικανότητας του Munch να συλλαμβάνει αποκαλυπτικές στιγμές—νευρώνοντας τις με μια βαθιά αίσθηση νοσταλγίας και επιθυμίας. Σε αυτό το κομμάτι, κάποιος αισθάνεται όχι μόνο την ομορφιά μιας απλής σκηνής, αλλά και μια βαθύτερη εξερεύνηση της σύνδεσης και των συναισθημάτων.