Αυτή η ζωντανή σύνθεση τραβά τον θεατή σε μια οικεία κοσμική αγκαλιά, όπου η γη και το σύμπαν ενώνονται μέσω οργανικών και ανθρώπινων μορφών. Στο κέντρο υπάρχει μια μικρή, σχεδόν αιθέρια φιγούρα που κρατά μια άλλη, υποδηλώνοντας βαθύ οικογενειακό στοργή ανάμεσα στην ευφορία της φύσης. Γύρω τους, μια γαλήνια αλλά ισχυρή σιλουέτα, πλεγμένη με ζωντανά κάκτους και εξωτικά φυτά, απηχεί τη γονιμότητα και την αρχαία σοφία. Οι δύο δορυφόροι ή πλανήτες που αιωρούνται εκατέρωθεν ενισχύουν το αίσθημα της παγκόσμιας σύνδεσης, ενώ οι σκόπιμοι, ανακατεμένοι τόνοι δημιουργούν μια μυστηριώδη ουράνια ατμόσφαιρα.

Ο καλλιτέχνης συνδυάζει με δεξιοτεχνία φιγούρες με σουρεαλιστικά μοτίβα χρησιμοποιώντας πλούσιες, γήινες αποχρώσεις αντιβαλλόμενες με έντονο κόκκινο και πράσινο. Η πινελιά ισορροπεί μαλακότητα και ακρίβεια· οι φιγούρες είναι υφασμένες με προσοχή αλλά διατηρούν ονειρικό χαρακτήρα. Συναισθηματικά, το έργο προκαλεί δέος για τους κύκλους της ζωής και τον βαθύ δεσμό ανάμεσα στον άνθρωπο, τη γη και το σύμπαν. Δημιουργήθηκε το 1949 και φυλάσσεται στη συλλογή Jacques και Natasha Gelman στο Μεξικό, εκπροσωπεί τις μεταπολεμικές αναζητήσεις ταυτότητας, φύσης και μυθολογίας, καθιερώνοντας τη θέση του ως έργο συναισθηματικά φορτισμένης figurative τέχνης.