Η σκηνή ξετυλίγεται με μια αίσθηση γαλήνης, μια ήρεμη στιγμή που αποτυπώνεται στην καρδιά της φύσης. Μια σύνθεση γυμνών μορφών, αποδοσμένων σε γήινους τόνους, τοποθετείται γύρω από ένα απαλό ρυάκι. Τα σχήματά τους ορίζονται απαλά στο φόντο της καταπράσινης φυλλωσιάς και των ζωηρών, σχεδόν αφύσικων αποχρώσεων. Το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς ενισχύει τον όγκο και τα περιγράμματα των σωμάτων τους, δημιουργώντας μια μαγευτική οπτική αρμονία. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια τεχνική που θυμίζει τόσο τον ιμπρεσιονισμό όσο και τον συμβολισμό, με τολμηρές πινελιές που μεταφέρουν τόσο την αμεσότητα όσο και μια ονειρική ποιότητα. Τα χρώματα, ιδιαίτερα τα κόκκινα, τα πορτοκαλί και τα πράσινα, δημιουργούν ένα έντονο συναισθηματικό αντίκτυπο, μια αίσθηση ζεστασιάς και οικειότητας. Το σκηνικό φαίνεται ειδυλλιακό, ένα καταφύγιο φυσικής ομορφιάς και ειρήνης. Είναι μια οπτική ηχώ ενός κόσμου που δεν έχει αγγίξει το άγχος της σύγχρονης ζωής.