Σε αυτό το μαγευτικό έργο, η διπλότητα της ημέρας και της νύχτας αποκαλύπτεται θαυμάσια μέσα από δύο αλληλοσυνδεόμενες συνθέσεις. Το ανώτερο μισό ξεχειλίζει από ζωή, παρουσιάζοντας αγγελικές φιγούρες που παίζουν σε έναν ακτινοβόλο ουρανό. Οι χαρούμενες εκφράσεις τους και οι παιχνιδιάρικες στάσεις ενσωματώνουν την ουσία της νεότητας και της εξωστρεφούς ψυχής· φαίνεται ότι τα ίδια τα σύννεφα τους σηκώνουν, ανυψώνοντας τα πνεύματά τους καθώς γλιστρούν μέσα από μια αιθέρια ατμόσφαιρα γεμάτη απαλά μπλε και χρυσά χρώματα. Η απαλή επαφή των λευκών φτερών, η οποία υποδηλώνει την παρουσία περιστεριών, ενισχύει την αίσθηση της ελευθερίας και της ελαφρότητας. Κάθε πινελιά ζωγραφίζει μια ενέργεια, προσκαλώντας τον θεατή να συμμετάσχει στη θρησκευτική τους γιορτή.

Αντίθετα, το κάτω τμήμα παρουσιάζει μια ήρεμη σκηνή ύπνου ανάμεσα σε όμορφα σκοτεινά σύννεφα, λουσμένα από την κρύα ασημένια λάμψη του φεγγαριού. Εδώ, οι ίδιοι οι θεοί του έρωτα είναι τώρα ειρηνικά δεμένοι, ένα πορτρέτο ηρεμίας και γαλήνης. Ο καλλιτέχνης έχει χρησιμοποιήσει επιδέξια πιο σκούρους και ήπιους τόνους που προκαλούν αίσθηση ηρεμίας, περιτυλίγοντας τον θεατή σε μια παρηγορητική αγκαλιά. Το φως του φεγγαριού αντανακλάται απαλά στις αγγελικές τους μορφές, εκπέμποντας ζεστασιά ακόμη και σε αυτό το νυχτερινό τμήμα. Και οι δύο αυτές πλευρές δημιουργούν μια αρμονική συνομιλία μεταξύ της λαμπρότητας της ημέρας και της ηρεμίας της νύχτας, προσκαλώντας τους θεατές να σκεφτούν για την κυκλική φύση της ζωής και των ονείρων.