Σε αυτό το συγκινητικό έργο, μια γυναίκα είναι απορροφημένη στην καθημερινή αλλά οικεία πράξη του καθαρισμού πατάτας. Η σκηνή είναι ζωγραφισμένη με μια ήπια, γήινη παλέτα, κυρίαρχη από καφέ και μπλε χρώματα που προκαλούν μια αίσθηση ζεστασιάς και οικειότητας. Το φως που μπαίνει από το παράθυρο ρίχνει μια απαλή λάμψη, υπογραμμίζοντας τις περιγράμματα της φιγούρας της και τις πτυχές του ρούχου της. Φοράει μια ποδιά πάνω από τη μακριά φούστα της, το ύφασμα της οποίας φαίνεται προσεκτικά ραμμένο και πρακτικό, μια μαρτυρία της καθημερινής της εργασίας. Είναι σαν να καταγράφει ο βαν Γκογκ όχι μόνο μια στιγμή αλλά και την ουσία μιας ζωής που ζει στην απλότητα και στην εργασία.

Η σύνθεση φαίνεται οικεία. Η θέση της γυναίκας στη δεξιά πλευρά προσφέρει μια ματιά στον εξωτερικό κόσμο μέσω του παραθύρου. Εδώ, η θέα είναι αφηρημένη, με σκελετωμένα δέντρα να είναι μόλις ορατά, που αντιτίθενται στη γνησιότητα της παρουσίας της. Αυτή η λεπτή αντίθεση προσκαλεί σε σκέψη για την απομόνωση και τη σύνδεση με τον κόσμο. Οι πινελιές του Βαν Γκογκ είναι εκφραστικές αλλά και στοχευμένες, μεταφέροντας το βάρος της αποστολής της και την ηρεμία που βρέθηκε στην προσοχή. Όταν κοιτάζω αυτό το έργο, παρασυρόμαι σε μια ήρεμη σκέψη, αναλογιζόμενος την ομορφιά και την αξιοπρέπεια της καθημερινής ζωής που αυτό το έργο παγιδεύει με τόση τρυφερότητα.