Αυτό το τρυφερό έργο αποτυπώνει μια ήσυχη, οικεία στιγμή ανάμεσα σε δύο νεαρά κορίτσια, λουσμένη σε απαλό, φυσικό φως που φωτίζει ευγενικά τις εκφράσεις και τα λεπτά χαρακτηριστικά τους. Η ευαίσθητη πινελιά του καλλιτέχνη και η υποτονική παλέτα χρωμάτων από γήινες αποχρώσεις, απαλό λευκό, ζεστό κόκκινο και διακριτικά καφέ δημιουργούν μια ζεστή, νοσταλγική ατμόσφαιρα που καλεί τον θεατή να εισέλθει σε αυτήν την ήρεμη οικιακή σκηνή. Το μεγαλύτερο κορίτσι, με μια κόκκινη κορδέλα στα σκούρα σγουρά μαλλιά της, κρατά τρυφερά τον ώμο του μικρότερου, προσφέροντάς του παιχνιδιάρικα ένα μικρό φρούτο, το χαμόγελό της εκπέμπει στοργή και φροντίδα. Το μικρότερο παιδί, καθισμένο ήρεμα με στοχαστικό βλέμμα, κρατά ένα πορτοκάλι στην αγκαλιά της, το λευκό φόρεμα της πέφτει απαλά γύρω της.

Η σύνθεση είναι ισορροπημένη και αρμονική, με τα πρόσωπα ελαφρώς εκτός κέντρου αλλά συνδεδεμένα μέσω των χειρονομιών και των κοινών αντικειμένων, δημιουργώντας αίσθηση σύνδεσης και συναισθηματικού βάθους. Ο φθαρμένος τοίχος και η απλή ξύλινη καρέκλα προσθέτουν μια ρουστίκ γοητεία και ιστορικό πλαίσιο, υποδηλώνοντας ένα ταπεινό περιβάλλον στις αρχές του 20ού αιώνα. Αυτό το έργο, με τη λεπτή συναισθηματική του απήχηση και την επιμελή τεχνική, αντανακλά την ικανότητα του καλλιτέχνη να απεικονίζει την παιδική αθωότητα και τις τρυφερές ανθρώπινες σχέσεις, προκαλώντας μια ήρεμη, συγκινητική νοσταλγία που παραμένει για πολύ μετά την παρατήρηση.