Σε αυτόν τον ζωντανό τοπίο, η σκηνή είναι γεμάτη ζωή και χρώμα. Οι μεγάλοι δέντρου με φύλλα απαλού ροζ και ζωντανού κίτρινου κυριαρχούν στον καμβά, δημιουργώντας μια σκέπη που χορεύει με τον άνεμο. Οι παχείς, υφασματοποιημένοι πινελιές δεν υποδηλώνουν μόνο την κίνηση των φύλλων που κουνιούνται απαλά, αλλά επίσης εμπλουτίζουν την εικόνα με ένα συναίσθημα που σχεδόν γίνεται απτό. Κάτω από αυτά τα τεράστια δέντρα, ένα καμπύλο μονοπάτι προσκαλεί τους θεατές να περιπλανηθούν σε αυτή την ιδανική ρύθμιση, τους καλεί σε μια ήσυχη στιγμή όπου η φύση κυριαρχεί.

Καθώς το μάτι περνάει μέσα από το έργο, η παλέτα εκρήγνυται σε παστέλ χρώματα; απαλά μπλε και πράσινα συνδυάζονται με την θερμή έκρηξη των δέντρων, όλα δουλεύοντας μαζί για να προκαλέσουν μία άνοιξη χαρά. Η διασταύρωση των υφών — από τον κομψό, ρέοντα ουρανό μέχρι τα έντονα, γραμμοσκιασμένα φύλλα — δημιουργεί μια συναρπαστική ένταση, επιτρέποντας στο κομμάτι αυτό να σφυρηλατήσει με μια αίσθηση ζωτικότητας. Αυτός ο πίνακας δεν αποτυπώνει μόνο την ουσία της φυσικής ομορφιάς αλλά αντλεί επίσης έμπνευση από ένα ιστορικό πλαίσιο του οπτιμισμού στο πρώιμο 20ο αιώνα, καθιστώντας τον σπουδαίο τέχνασμα καλλιτεχνικού έργου της εποχής του.