Σε αυτό το συναρπαστικό έργο, αποκαλύπτεται μια ήρεμη σκηνή, όπου κυριαρχεί η λαμπερή επιφάνεια μιας λίμνης, το νερό της οποίας λειτουργεί σαν καθρέφτης, αντανακλώντας την παροδική ομορφιά της φύσης. Οι απαλές πινελιές του παστέλ μπλε και πράσινου συνδυάζονται με θερμές πινελιές κίτρινου και ροζ, προσφέροντας μια αίσθηση αρμονίας και ειρήνης. Τα φύλλα των λουλουδιών υποστηρίζουν ευγενικά λεπτά άνθη που φαίνονται να επιπλέουν στην επιφάνεια; προσδίδουν μια αίσθηση χάρης, προσκαλώντας τον θεατή να παραμείνει και να αναλογιστεί τη στιγμή. Η λεπτή ανάμειξη των χρωμάτων προκαλεί μια ονειρεμένη ατμόσφαιρα, ενώ η αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς δημιουργεί έναν χορό πάνω στον καμβά, ψιθυρίζοντας μυστικά ηρεμίας. Φαίνεται σαν ο χρόνος να έχει σταματήσει, επιτρέποντας τη βαθιά introspection μέσα στην ποιητική της φύσης.

Βαθιά μέσα στο ιμπρεσιονιστικό στυλ, οι τεχνικές όπως οι γρήγορες πινελιές και οι στρώσεις χρωμάτων αποκαλύπτουν τη σταθερή γοητεία του Monet για το φως. Αυτή η σύνθεση κατευθύνει το βλέμμα από το προσκήνιο, όπου οι ζωντανές λωτοί επιπλέουν, μέσα από τις βαθιές γαλάζιες αναλογίες μέχρι τις αιθέρια αντανάκλαση των δέντρων και του ουρανού από πάνω. Αυτή η έξυπνη διάταξη όχι μόνο σταθεροποιεί τον θεατή, αλλά επίσης δημιουργεί έναν αρμονικό ρυθμό, μαγνητίζοντας τις αισθήσεις. Ιστορικά, αυτό το έργο αντηχεί με το τέλος του 19ου αιώνα, μια εποχή αλλαγών στην αντίληψη της τέχνης, που κινείται προς την αναγνώριση εντυπώσεων αντί για άκαμπτες μορφές, εδραιώνοντας τη σημασία του Monet σε αυτήν την επαναστατική αλλαγή στον κόσμο της τέχνης.