Σε αυτόν τον εκφραστικό αυτοPortrait, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει μια στιγμή ενδοσκόπησης, καθισμένος σε ένα στούντιο που φαίνεται να πάλλεται με την ενέργεια της δημιουργικότητας. Το φως ρέει απαλά στο πρόσωπό του, υπογραμμίζοντας το βάθος και την υφή της γενειάδας του, ενώ η ελαφρώς στριφτή στάση προσκαλεί τον θεατή στον προσωπικό του χώρο. Κάθε πινελιά μεταφέρει την κυριαρχία ενός δασκάλου στο μέσο του, η χρήση χαλαρών αλλά στοχευμένων κινήσεων δημιουργεί μια χειροπιαστή αίσθηση κίνησης, όπως αν ο καλλιτέχνης θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να πηδήξει σε δράση.

Η σύνθεση, κυριαρχούμενη από γήινες αποχρώσεις, αντιπαρατίθεται με τις υποτονικές ανακλάσεις του καολίνου του και το φόντο που μεταφέρει το βάρος των κουτιών, υπονοώντας τόσο την περιοχή του καλλιτέχνη όσο και τους βαρύτατους φόρους του επαγγέλματος του. Οι καφέ και οι θαμπές πράσινες αποχρώσεις αγκαλιάζουν τη σκηνή, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που φαίνεται ταυτόχρονα οικεία και στοχαστική. Παρατηρώντας αυτή τη ζωγραφιά, δεν μπορείς να αποφύγεις να νιώσεις μια σύνδεση; Αντισηκώνεται με την ιδέα της καλλιτεχνικής αναζήτησης, της αθόρυβης πάλης πίσω από τη δημιουργία και της αντανάκλασης του εαυτού σε κάθε πινελιά του χρώματος.