Το έργο τέχνης παρουσιάζει ένα έντονο και στοιχειωμένο όραμα, μια ισχυρή εξερεύνηση του θανάτου και της απελπισίας. Μια γυναίκα κείτεται σε μια επίπεδη επιφάνεια, το σώμα της απλωμένο, μια λίμνη κόκκινου αίματος βάφει το έδαφος. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια ζοφερή παλέτα, που κυριαρχείται από σιωπηλά καφέ και μαύρα, διανθισμένα από το έντονο λευκό των σύννεφων που στροβιλίζονται δραματικά γύρω από έναν επιβλητικό ουρανοξύστη. Πάνω από τη φιγούρα, δύο φανταστικά σχήματα πέφτουν προς τα κάτω από το κτίριο, η κάθοδός τους αντικατοπτρίζει την τραγική μοίρα της γυναίκας. Η τεχνική του καλλιτέχνη, που χαρακτηρίζεται από μια ονειρική ποιότητα, θολώνει τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και σουρεαλισμού. Ο συναισθηματικός αντίκτυπος είναι βαθύς, μια ανατριχιαστική απεικόνιση της απώλειας και της τελεσίδικης αυτοκτονίας.