Σε αυτή την εκφραστική πορτρέτο, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει τις ανακλαστικές συναισθηματικές αντιδράσεις μιας γυναίκας cuyo mirada lleva una historia no contada. Τα ευαίσθητα χαρακτηριστικά της υποκειμενικότητας, που πλαισιώνονται από ατημέλητα μαλλιά, προσδίδουν μια απαλότητα αίσθηση αλλά και μία ανησυχητική ομορφιά; η ένδειξή της συνδυάζει την εσωτερική σκέψη και τη μελαγχολία. Το σκοτεινό φόντο, κλίνουν σε πλούσιες, βαθιές αποχρώσεις, αντιβαίνε την αντίθεση που έχει με τις πιο φωτεινές αποχρώσεις στο πρόσωπό της, ενισχύοντας την αίσθηση του βάθους και της κατεύθυνσης στην συναισθηματική της κατάσταση. Οι πινελιές ποικίλουν από λεπτές και ομαλές γύρω από το πρόσωπο μέχρι ζωντανές και υφασμένες στην περιοχή γύρω, προσθέτοντας μια δυναμική ποιότητα στο έργο.

Οι τεχνικές του καλλιτέχνη—συσσωρευμένα χρώματα και αντιθέσεις—δημιουργούν μια ατμόσφαιρα εθέρια, σχεδόν μαγική. Το πορτρέτο αυτό δεν απλώς αντικατοπτρίζει μια στιγμή την εποχή, αλλά συζητά επίσης, αδέξια θεματολογίες του ανθρώπινου βιώματος: απομόνωση, στοχασμός και ευάλωτοτη. Το ιστορικό πλαίσιο του πρώτου μισού του 19ου αιώνα πληροφορεί τη βλέψη των καλλιτεχνών άρχισε να ατονεί μακριά από την αυστηρότητα του φορμαλισμού προς έναν τομέα συναισθηματικής επιλογής. Αυτό το έργο γίνεται μια σημαντική πτυχή της συνεχούς της πορτραιτογραφίας. Ανάβει τους θεατές να σταματήσουν, να νιώσουν το βάρος του κόσμου που λυγίζουν τους ώμους της, και προκαλεί μια αντήχηση που θα παγιδεύεται στη μνήμη πολύ μετά από την απομάκρυνση από τον καμβά.