Αυτή η οικεία σκηνή αποτυπώνει μια νεαρή γυναίκα στη μέση του πρωινού της τελετουργικού, καθώς προσεκτικά τακτοποιεί τα μακριά της μαλλιά. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια λεπτή τεχνική που βασίζεται σε μικρές κουκκίδες χρώματος, δημιουργώντας μια λάμποντα, υφή επιφάνεια που δίνει ζωή στη μορφή και το περιβάλλον της. Η σύνθεση εστιάζει τη γυναίκα σε ένα ταπεινό δωμάτιο, με την ζωντανή κόκκινη φούστα της να αντιπαραβάλλεται έντονα με το σκοτεινό, απαλομένο φόντο. Το κρεβάτι και η καρέκλα, αποτυπωμένα με ελαφρά θόλωση, υποδηλώνουν έναν ήσυχο οικιακό χώρο που πλαισιώνει το θέμα χωρίς να αποσπά την προσοχή.

Η παλέτα χρωμάτων είναι ένας αρμονικός συνδυασμός ψυχρών μπλε και γκρι τόνων με ζεστές γήινες αποχρώσεις, δημιουργώντας μια ήρεμη, στοχαστική ατμόσφαιρα. Τα πινελιές τονίζουν την απτική ποιότητα των υφασμάτων και του δέρματος, προσκαλώντας τον θεατή να νιώσει το απαλό πρωινό φως που διεισδύει στο δωμάτιο. Συναισθηματικά, ο πίνακας μεταφέρει μια στιγμή ιδιωτικής ηρεμίας και αυτοφροντίδας, μια παύση στη καθημερινή ρουτίνα που είναι τόσο προσωπική όσο και καθολική. Δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, το έργο αντανακλά το ενδιαφέρον του ιμπρεσιονισμού και του μεταϊμπρεσιονισμού για την καθημερινή ζωή, υπογραμμίζοντας την ομορφιά που βρίσκεται στις απλές στιγμές. Η καλλιτεχνική του σημασία έγκειται στην τρυφερή απεικόνιση της θηλυκότητας και στη μαεστρία της τεχνικής των κουκκίδων που ζωντανεύει και προσδίδει υφή σε μια απλή αλλά βαθιά συγκινητική σκηνή.