Το έργο παρουσιάζει μια πλούσια σύνθεση φράουλων και αμυγδάλων, όμορφα τακτοποιημένων πάνω σε ένα λευκό πανί. Η ζωντανή κόκκινη απόχρωση των φράουλων, με τους μικροσκοπικούς σπόρους τους να αντανακλούν το φως, αποτυπώνει μια ουσία φρεσκάδας που μοιάζει σχεδόν απτή. Κάθε φράουλα μοιάζει ζουμερή και έτοιμη να κοπεί και να καταναλωθεί. Γύρω από τις φράουλες, τα αμύγδαλα—ορισμένα με το λείο πράσινο δέρμα τους και άλλα αποκαλυπτόμενα—προσθέτουν μια αντιφατική υφή και φυσική απαλότητα που συμπληρώνει τη γλυκύτητα του φρούτου. Οπτικά, η σύνθεση είναι πλούσια αλλά απλή, αποτυπώνοντας μια στιγμή αφθονίας που προσκαλεί τον θεατή να εξετάσει τις απλές χαρές της φύσης.

Χρησιμοποιώντας γρήγορες πινελιές που είναι χαρακτηριστικές του ιμπρεσιονισμού, ο καλλιτέχνης αναδεικνύει μια αίσθηση ζωντάνιας μέσα σε αυτό το still life. Τα χρώματα είναι φωτεινά, αλλά αρμονικά, με θερμούς κόκκινους τόνους και απαλά πράσινα που δημιουργούν μια ευχάριστη ισορροπία. Το λευκό πανί λειτουργεί όχι μόνο ως φόντο αλλά ενισχύει και τη φωτεινότητα των φρούτων, μοιάζοντας σχεδόν να λάμπει κάτω από το φως. Οι πινελιές του Ρενουάρ εκπέμπουν ζεστασιά και οικειότητα, κάνοντάς σας να νιώθετε την τρυφερότητα της σκηνής. Αυτή η ζωγραφική προσκαλεί στη νοσταλγία, ίσως ξυπνώντας αναμνήσεις από ηλιόλουστες ημέρες, καλοκαιρινές συγκεντρώσεις ή ήσυχα πρωινά. Ως κομμάτι από τα τέλη του 19ου αιώνα, αντανακλά την προσπάθεια του Ρενουάρ να συλλάβει την καθημερινή ζωή με έμφαση στο φως και το χρώμα, υπογραμμίζοντας μια σημαντική εξέλιξη στην απεικόνιση καθημερινών θεμάτων στην τέχνη.