Eser, bir beyaz örtünün üzerine zarif bir şekilde yerleştirilmiş çilekler ve bademlerden oluşan bol bir kompozisyon sunuyor. Çileklerin canlı kırmızı tonları ve ışığı yansıtan ufak taneleri, neredeyse dokunulabilir bir tazelik özünü yakalıyor. Her çilek sulu görünüyor; sanki koparıp yemeye hazır. Çileklerin çevresinde, yeşil ve pürüzsüz kabuğa sahip olan bazı bademler ve diğerleri açığa çıkarılmış olanlar, meyvelerin tatlılığını tamamlayan tezat bir doku ve doğal bir sıcaklık katıyor. Görsel olarak kompozisyon zengin ama basit, bir bolluk anını kapsıyor ve izleyiciyi doğanın basit sevinçlerini düşünmeye davet ediyor.

İzlenimcilikte tipik olan hızlı fırça darbeleri kullanarak, sanatçı bu natürel resme canlılık hissi veriyor. Renkler parlak ama uyumlu; sıcak kırmızı ve yumuşak yeşil tonlar hoş bir denge yaratıyor. Beyaz örtü yalnızca bir arka plan değil, aynı zamanda meyvelerin ışıltısını artıran bir unsur olarak işlev görüyor, ışık altında neredeyse parlıyormuş gibi görünüyor. Renoir'in fırça darbeleri, sıcaklık ve samimiyeti yansıtıyor, sahnenin yumuşaklığını hissettiriyor. Bu tablo nostalji çağrıştırıyor; belki de güneşli günlerin, yaz toplantılarının veya sakin kahvaltıların hatıralarını canlandırıyor. 19. yüzyılın sonlarına ait bir eser olarak, Renoir'ın gündelik yaşamı yakalama çabasını yansıtıyor ve ışık ve renk üzerine vurgu yaparak sanatta gündelik temaların sunumundaki önemli bir evrimi işaret ediyor.