Σε αυτό το εντυπωσιακό έργο, ο θεατής προσελκύεται αμέσως από την κεντρική φιγούρα—έναν robusto ιππότη με λαμπερή πανοπλία—καθισμένο πάνω σε ένα ισχυρό άλογο, περιτριγυρισμένο από μια ατμόσφαιρα γεμάτη αφηγηματική περιέργεια. Ο ιππότης δεν είναι μόνος; μεταφέρει δύο παιδιά, που κρέμονται από αυτόν με εκφράσεις που προκαλούν περιέργεια και έκπληξη. Τα ζεστά υφάσματα τους δημιουργούν μια έντονη αντίθεση με την μεταλλική λάμψη της πανοπλίας του, υπογραμμίζοντας τη ζεστασιά της ανθρώπινης σύνδεσης ανάμεσα στη σκληρότητα της ζωής ενός πολεμιστή. Το τοπίο πίσω ξεδιπλώνεται σαν μια ιστορία, με κυματιστούς λόφους και τα ήσυχα νερά ενός κοντινού διαύλου, προτείνει τόσο ηρεμία όσο και τις προκλήσεις του δρόμου που έχουν μπροστά τους.

Η σύνθεση ισορροπεί άριστα τις φιγούρες και το περιβάλλον, χρησιμοποιώντας οδηγίες γραμμές που προέρχονται από τους μύες του αλόγου και την κινούμενη ροή του ποταμού για να καθοδηγήσει την προσοχή του θεατή. Η πλούσια παλέτα χρωμάτων—γηίνων καφέ, βαθιών πράσινων και των απαλών μπλε του ουρανού—δίνει ζωντάνια στο έργο και αναπληρώνει τη ζωή στο περιβάλλον. Υπάρχει μια αισθητή ηρεμία αλλά και ένταση καθώς σκεφτόμαστε τις συνέπειες του ταξιδιού τους; Όταν οι ευάλωτες στιγμές αναμειγνύονται με την ηρωική αφήγηση ενός ανθρώπου, ο οποίος, αν και είναι εξοπλισμένος, είναι και φύλακας. Αυτό το έργο μιλάει για τη διασταύρωση καθήκοντος και αγάπης, απεικονίζοντας μια σκηνή που είναι και προσωπική και αρχέτυπη, προσκαλώντας τον θεατή να σκεφτεί τις δικές τους αφηγήσεις προστασίας και φροντίδας.