Dit kunstwerk vangt de gevolgen van een succesvolle jacht en nodigt kijkers uit in een intieme ruimte vol echo's van de schoonheid van de natuur en de hand van de mens in zijn verovering. Een tafel, versierd met rijkelijk wild—fazanten, konijnen en verschillende kleine vogels—ankert de compositie en nodigt uit tot bewondering. De levendige texturen van veren en vachten contrasteren met de gepolijste oppervlakken van de tafel, wat een tastbare aantrekkingskracht creëert die uitnodigt tot nader onderzoek. Het door dominante bruin- en aardetinten omhulde scene, met af en toe een uitbarsting van levendige kleur verhoogt de visuele dramatiek van het stilleven.

Monets penseeltechniek, hoewel minder vloeiend dan in zijn latere werken, nodigt uit tot een diepe waardering van de details, met benadrukking van natuurlijke vormen, maar zonder romantiek. De achtergrond blijft interessant eenvoudig, met jachtgereedschappen—zoals een geweer en een jachtfluitt—asymmetrisch hangend, wat de aanwezigheid van de jager suggereert, hoewel hij afwezig is in het kader. Dit creëert een diepe melancholie, wat een verhaal suggereert dat verder gaat dan slechts representatie—een herinnering aan de schoonheid van de natuur, zelfs in zijn stille toestand. Dit werk verbindt vakkundig het landelijke leven met de opkomende moderniteit, terwijl het de complexe dans van Monet tussen realisme en opkomende impressionistische gevoeligheden onthult.