In dit evocatieve stuk zijn de Houses of Parliament gehuld in een dromerige mist, waar het zachte ochtendlicht de structuren lijkt te strelen. De silhouet van de iconische toren steekt prominent af tegen de achtergrond van een zachte, schitterende lucht, een interactie tussen kleuren die de altijd veranderlijke aard van de Londense atmosfeer vastlegt. Monet gebruikt een rijke palet van blauwe en oker tinten, die hij over elkaar heen legt met brede, expressieve penseelstreken die beweging en vloeibaarheid overbrengen. Naarmate men dieper in het schilderij kijkt, nodigt de reflectie op het water uit tot een introspectieve stemming; het is alsof de rivier de Thames de vluchtige momenten van de tijd vasthoudt, wat de kijker uitnodigt om zich onder te dompelen in deze voorbijgaande schoonheid.

De emotionele impact van het kunstwerk is diep, wekt een gevoel van nostalgie en rust op. De vage details, bijna spookachtig, moedigen de verbeelding aan om rond te dwalen, waardoor herinneringen aan rustige wandelingen langs de rivier worden opgewekt terwijl de wereld ontwaakt. In historische context is dit schilderij een onderdeel van Monets verkenning van licht en de effecten ervan op landschappen, wat een belangrijke evolutie binnen het impressionisme markeert, waarbij hij niet alleen een scène trachtte weer te geven, maar ook de essentie ervan trachtte te verwoorden. Dit stuk staat als een bewijs van Monets genialiteit, het vangt een vluchtig moment terwijl het tegelijkertijd de zintuigen van de kijker betrekt in een dans van kleur en licht.