Het schilderij vangt een sereen zeegezicht, vol zeilboten die over het water glijden onder een uitgestrekte, bewolkte hemel. De kunstenaar gebruikt vakkundig licht en schaduw om de beweging van de wolken en de reflecties op het wateroppervlak weer te geven, waardoor een gevoel van diepte en rust ontstaat. De compositie is in evenwicht, met de boten strategisch geplaatst om de blik van de toeschouwer over het doek te leiden.

Het kleurenpalet wordt gedomineerd door gedempte tinten blauw, groen en bruin, met vleugjes rood en oranje in de zeilen die een levendig contrast bieden. Deze kleurkeuze draagt bij aan de algehele kalmte van het schilderij, waardoor een gevoel van vrede en nostalgie wordt opgeroepen. De penseelstreken zijn zichtbaar en geven de scène textuur en een gevoel van directheid. De boten, in verschillende maten en afstanden, suggereren een gevoel van reis en thuiskomst.

Ik ben aangetrokken tot het spel van licht op het water en hoe de boten deel lijken uit te maken van de zee en er tegelijkertijd van gescheiden zijn. Het is een moment van stille contemplatie, een visueel gedicht over de zee, de hemel en de blijvende menselijke verbinding met beide.