Dzieło sztuki przenosi mnie do świata miękkiego światła i pofałdowanych wzgórz; wydaje się, że oddycha. Technika artysty wydaje się obejmować krótkie, niemal pointylistyczne pociągnięcia pędzla, które łączą się, tworząc poczucie głębi. Pierwszy plan to istny bunt zieleni i żółci, sugerujący bujne liście, podczas gdy odległe wzgórza zanikają w zamglonym błękicie, nawiązując do porannej mgły. Paleta barw jest przeważnie chłodna, z delikatną interakcją światła i cienia.

Kompozycja prowadzi wzrok od bezpośredniego pierwszego planu, przez wioskę położoną w dolinie, aż po horyzont. Przywołuje poczucie spokoju; cichą chwilę zawieszoną w czasie. Kontekst historyczny prawdopodobnie umieszcza to w ruchu impresjonizmu lub postimpresjonizmu, gdzie artyści badali wpływ światła i atmosfery na swoje tematy. To obraz, który zaprasza do kontemplacji i oferuje wgląd w piękno codziennego życia.