Obraz uchwyca żywą scenę, w której dominuje imponująca wieża zegarowa majestatycznie wznosząca się na tle dramatycznego nieba; wirująca gama chmur w odcieniach turkusu i bieli nadaje poczucie ruchu. Pędzel jest żywy, teksturowany i impresjonistyczny, z grubymi pociągnięciami, które uchwycają ciepło słonecznego placu. Ludzie spacerują leniwie, dodając ludzki akcent do krajobrazu, każda figura pulsuje życiem, ale jest na tyle abstrakcyjna, że pozwala wyobraźni widza wypełnić szczegóły.

Paleta kolorów jest bogata, ale harmonijna, z dominantą ciepłych okrów i zimnych błękitów, tworząc malowniczą, niemal marzycielską atmosferę. Stara architektura budynków kontrastuje z ożywieniem sceny, wywołując nostalgię za minionymi czasami. Można prawie usłyszeć śmiech i rozmowy odwiedzających, gdy przechodzą przez plac - dusza Capri sama uchwycona w tym mistrzowskim momencie.