Na tym urzekającym obrazie spokojne jezioro otoczone jest strzelistymi klifami i mglistymi górami, które majestatycznie wznoszą się pod niebem o miękkich barwach świtu lub zmierzchu. Złote światło przenika przez chmury, odbijając się na powierzchni wody i oświetlając kamienisty brzeg, gdzie dwie postacie w małej kanoe oddają się tradycyjnemu połowowi ryb za pomocą włóczni. Delikatna gra światła i cienia nadaje scenie poetycki spokój, jakby można było usłyszeć plusk wody i szelest liści poruszanych przez cichy wiatr.

Artysta mistrzowsko korzysta z bogatej, naturalistycznej palety barw — ziemistych zieleni, ciepłych brązów i chłodnych błękitów — równoważąc szorstkie tekstury skał i roślinności z gładką, refleksyjną powierzchnią jeziora. Kompozycja prowadzi wzrok wzdłuż diagonalnej linii kanoe ku odległym górom, tworząc harmonijny przepływ między obecnością człowieka a rozległą dziką przyrodą. Dzieło to wyraża głębokie uznanie dla majestatu natury oraz intymnej więzi rdzennych mieszkańców z ich środowiskiem, rezonując z romantyczną idealizacją amerykańskiej granicy z XIX wieku.