Ten spokojny pejzaż ukazuje cichą wiejską scenę położoną wśród bujnych wzgórz. Kompozycja delikatnie prowadzi wzrok od gęstej zieleni na pierwszym planie do skromnych domów z przygaszonymi dachami, by zakończyć się na łagodnie falującym wzgórzu w tle. Pociągnięcia pędzla są luźne, lecz zamierzone, z teksturowanymi śladami, które przywołują gęste liście i naturalne formy bez sztywnych detali, przyjmując impresjonistyczny styl. Paleta kolorów składa się z ziemistych zieleni, miękkich ochr i subtelnych błękitów, harmonizując, by stworzyć atmosferę spokoju i delikatnego światła słonecznego przenikającego przez lekko zachmurzone niebo.

Emocjonalny wpływ tego dzieła tkwi w jego spokojnej prostocie i intymnym spojrzeniu na życie wiejskie. Można niemal usłyszeć szmer liści i ciche dźwięki wioski niesione wiatrem. Namalowane w połowie lat 70. XIX wieku, to dzieło odzwierciedla kluczowy moment w historii sztuki, gdy artyści zaczęli przedstawiać codzienne sceny z natychmiastowością i szczerością, oddalając się od wielkich tematów historycznych. Znaczenie obrazu wzrasta dzięki jego zdolności do przekazywania spokojnej godności i trwałego piękna wsi, zapraszając widzów do zatrzymania się i zanurzenia w wiecznych rytmach natury i ludzkiego zamieszkania.