Scena rozwija się delikatnie przed widzem, przedstawiając spokojną rzekę, która łagodnie meandruje przez bujne krajobrazy. Sekwana, ze swoimi spokojnymi wodami, odbija miękkie odcienie błękitu i przygaszonego zieleni, tworząc harmonijną równowagę. Kompozycja ozdobiona jest wibrującymi plamkami liści; wierzby z gracją pochylają swoje gałęzie w kierunku wody, sugerując szmer łagodnego wiatru. Odległe budynki, skąpane w ciepłym świetle, wyglądają miękko i zachęcająco, ich stonowane odcienie płynnie łączą się z otaczającą przyrodą.

Monet doskonale uchwycił interakcję światła i cienia, używając luźnych pociągnięć pędzla, które nadają wrażenie ruchu i życia. Paleta kolorów emanuje ciepłem, z miękkimi żółciami i brązami mieszającymi się ze świeżymi tonami akwarelowymi, wywołując uczucia nostalgii i spokoju. To dzieło zamyka ulotny moment, zapraszając widzów do wzięcia głębokiego oddechu i zanurzenia się w dźwiękach otaczającej natury. Można prawie usłyszeć delikatny szelest liści i ciche pluskanie wody o brzeg, co czyni je niezbędnym przedstawieniem ideałów impresjonizmu, ujawniając geniusz Moneta w łączeniu natury z emocjami.