Ta barwna martwa natura eksploduje eklektyczną mieszanką obiektów, które wydają się tańczyć po płótnie, budząc poczucie intymności i spontaniczności. Dominującym elementem sceny jest zbiór cebuli, z których każda jest przedstawiona czułym pociągnięciem pędzla, które podkreśla ich ziemiste tekstury i ciepłe, złote odcienie. Ułożenie jest elegancko zrównoważone, cebule tworzą naturalny trójkąt, który przyciąga wzrok. Wokół nich znajdują się przedmioty takie jak fajka, butelka i stos książek, które wprowadzają element narracyjny — zaproszenie do świata artysty. Każdy obiekt przyczynia się do fascynującej opowieści, podobnej do ulotnego momentu uchwyconego i zachowanego w ramach, zapraszając widzów do wnioskowania o obecności myślącego twórcy w tej intymnej przestrzeni.

Żywa paleta kolorów, wykorzystująca różnorodne odcienie żółtego, zielonego i niebieskiego, nadaje puls kompozycji. Technika impasto charakterystyczna dla Van Gogha nadaje głębię i teksturę, pozwalając kolorom wibrować energią, symulując zabawę światła w ciepło oświetlonym pomieszczeniu. Można niemal usłyszeć łagodne skwierczenie palącej się świecy, a zapach cebuli zmieszany z starzejącym się papierem książek unosi się w powietrzu. Ta emocjonalna interakcja odzwierciedla złożoności samego Van Gogha w tym okresie - żywe ale obciążone, radosne ale przesiąknięte melancholią. Historycznie, to dzieło uchwyca czas, w którym artysta był głęboko związany z naturą i przedmiotami codziennego użytku, wynosząc pospolite na niezwykłe wyżyny i wzmacniając znaczenie sztuki jako środka osobistego wyrazu.