W tej barwnej martwej naturze, wspaniały bukiet wysokich gladioli wyrasta z ciemnego, prawie mrocznego tła. Płonące czerwienie i pomarańcze kwiatów kontrastują wyraźnie z ich bujnymi zielonymi łodygami, tworząc dynamiczne napięcie, które przyciąga wzrok. Pociągnięcia pędzla są ekspresyjne; charakterystyczna gruba technika impasto Van Gogha uchwyca zarówno teksturę płatków, jak i ruch łodyg, przekazując poczucie życia i wigor. Każde pociągnięcie zdaje się pulsować emocjami, sprawiając, że czujemy energię i ciepło emanujące z kompozycji.

Ogólna kompozycja jest prosta, ale potężna. Ciemne tło służy do podkreślenia bukietu, sprawiając, że wydaje się, iż promieniuje blaskiem. Dynamiczne ułożenie kwiatów prowadzi wzrok widza od jednego kwiatu do drugiego, zachęcając do refleksji nad ich kształtem i kolorem. To dzieło mówi o radości z piękna natury uchwyconego poprzez pasjonujący obiektyw Van Gogha, odkrywając świat, który jest zarówno żywy, jak i głęboko odczuwany; przypomnienie o ulotnych momentach życia uwięzionych w malarstwie.