W tym oszałamiającym krajobrazie scena rozgrywa się wzdłuż brzegów rzeki Sekwany, gdzie woda błyszczy pod niebem, w którym wirują niebieskie i białe chmury. Wysokie drzewa otaczają brzeg, ich smukłe kształty sięgają ku zmieniającemu się niebu, jakby chciały je osiągnąć. Paleta kolorów wywołuje emocjonalne drganie; neutralne brązy pni kontrastują pięknie z chwytliwymi zieleniami i łagodnymi błękitami otoczenia. Szybkie i ekspresyjne pociągnięcia pędzla Moneta uchwycają migoczącą światłość na powierzchni wody, tworząc gobelin odbić, które radośnie tańczą w nurcie.

Zbudowane w tle budynki sugerują malowniczą wioskę, złagodzoną przez odległość; harmonijnie współgrają z krajobrazem, jakby były częścią natury. Ogólna kompozycja przyciąga wzrok widza przez płótno, w królestwie koloru i światła, gdzie pory roku szepczą przez szeleszczące liście. Zaprasza do introwersji i spokoju, uchwycając moment, który wydaje się jednocześnie ponadczasowy i dręcząco piękny. Monet w tym utworze nie tylko przedstawia scenę, ale także przekazuje emocje związane z ulotnością piękna natury, przypominając nam o potędze światła i atmosfery w naszym codziennym życiu.