W tym poruszającym obrazie jedna samotna postać stoi przed płotem, emanując atmosferą cichej refleksji. Ubrana w głęboko czarny strój, spojrzenie postaci jest zarówno niepokojące, jak i spokojne; zaprasza widza do chwili zawieszonej w czasie. Kontrastowe tło rustykalnego budynku drewnianego i zielonych cieni tworzy poczucie miejsca, które jest jednocześnie znajome i enigmatyczne. Okno za postacią sugeruje życie wewnątrz, ale jego samotny blask przyciąga uwagę, równocześnie kontrastując z bezruchem figury.